شیب و نشیب

نمیدونم چی بگم و چی بنویسم.

با هم اتاقی های جدید الان رابطم بد نیست. 

جز شلوغی ک پر میکنه فضای اتاقو.. ولی خب فعلا ک درسا سنگین نیست بعد ها هم میرم کتابخونه نهایت..

این مشکلی نیست 

اما قضیه فردا؛ صحبت ؛ ریسک ؛ و اون قانونی ک امشب فهمیدم که..

امیدوارم خوب بگذره ..

آرزو میکنید ک خوب پیش بره؟ =) 

دوران دانشجویی را تباه نگذرانیم..

بهم گفت مشکل تو و و هم کلاسی هات اینه که این شهر دانشجویی رو به منزله ی محل زندگی در نظر گرفتید..

میگف چرا تلاشتون کم؟

میگف دغدغتون درس نیست..قدر درس رو نمیدونید..

میگف این دور همیاتون.. نخوندناتون تو پنج شنبه و جمعه ها سمه..

دیدم راس میگف..

الان من ب اندازه همین تایمی که رفتم کلاس و دانشگاه واقعا چی حالیمه؟!

همین واحد هایی گذروندیم مثلا..

حتی همون درسایی که 18 گرفتم.. و چ درسی ک 13شدم..

تو ی رنجن علمم! هیچ و پوچ شاید..

راستی شما چیکار میکنید که تو دانشگاه کارتون درس بشه و درس و درس؟!

# حرفای یه عینکی کت دوست بهم

# خودمو پس بدید بهم

تو هم خوابگاهی من نیستی:|( از قسمت تماس با من درخواست رمز میتونید انجام بدید)

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

ببینم جسارتشو داری؟

موندن بین  دو راهی منو میترسونه همیشه..

یه جورایی تطبیق با هرکدوم سخته برام..

و هرکدوم ب اندازه خودشون ریسک پذیر..

ته دلم امید دارم به خودم.. اما یه وقتایی پام ناخودآگاه ممکن فرم تلو تلو شده ها رو بی محابا طی کنه..

این طور بگم ک..

نه هراس..

نه امید..

بلکه ادغام هراس و امید

میشه خلاصه ی  کل حال الانم..

ولی دوست دارم ریسک راه اولی ک خودم خواستمو بپذیرم و برم تو دلش..

مثل جسارت زدن تو دل دریا که میترسیدم..  گریز ناشی از اون احتیاط بود و درست؛ اما تا یه جایی.

. ن اینک فقط از ساحل نظاره گر شم و حتی یه قدم هم لمس نکنم آب رو..

و الان دارم میرم تو دلِ انتخاب اولم..ولی همراهی میخوام..

و میدونم تا انتهای این مسیر فقط خودمم و خدامو انتخابم🙆

پ.ن : مثلا چ جور میشه برخورد کرد با کسی ک عاشقته و میگ صلاحتو میخواد اما حرفاش قابل هضم نیست برات؟ 

میدونید کارم شاید کامل متطقی نباشه اما بی عقلی هم نیست(:

چطور میشه رضایتشو بگیرم؟! چطور نرم میکنید آدمای دور و برتونو؟

و دقیقا مقابل ادمی ک  میگ دوستت داره یکی هس خشک و استبدادی..

اونو چطور میشه نرم کرد؟!

بی من تر از اینم نکن... #طلب میکنید براش؟!

یه وقتایی حس میکنی تو سیاهیِ مطلقی..

هرچی دست و پا میزنی که خودتو نجات بدی از این مخمصه دلهره آور بیشتر میری تو قعر..

و اونوقته که حس میکنی تموم شدی..

دیگ دست و پا نمیزنی.. تنها یه گوشه خلوت میشه مرهم این روزای باقیت..

و من میون این تاریکی و این قعر..

میون این عمق ناامیدی و کنج خلوتم هرازگاهی به آسمون بالای سرم به نشونه هراس و امید زل میزنم..

گاها اشک میریزم و گاها شاید بیشتر مچاله میشم تو خودم..

اما ته دلم این روزا میگ هنوزم یه امیدی هست..

قبلا هم بوده حتی همون موقع  ک با هر دست و پا زدنم بیشتر غرق میشدم تو این باتلاق سیاه..

*میدانی ما نه تو را فراموش کردیم و نه دشمنی*

این حرف همون قرانه..

میشه بعد این سیاهی مطلق غرق روشنایی شم؟

آنقدر غرق شم ک چشمام از نور زیاد درد بگیره و من سیراب بودنت کنار خودم شم..

میگم ک حال دلم نا متعادله..

امید میخواد و روشنایی..

طلب میکنید براش؟

لبریز

محتاج شدید دعا

پ.ن: الهی بشه..

همین ورد زبونم شده این روزا..

پ.ن: میخونم وبلاگاتونو اما خاموش..فعلا فرصت میخوام؛ دعا کنید برام 🌹

رها رها رها! #شاید چالش هفته ها تغییر

عشق تو وجود تک تکمون جریحه داره حتی وقتی در منفورترین حالتِ حسی وجودی قرار میگیریم..

اون لحظه هم یه چیزی قلقکمون میده سمت یه چیز و شاید هم یه شخص..

و میگردیم دنبال امید تازه واسه زندگی..

حالا این  بهونه امید میتونه صرفا مجازی و معنوی باشه یا زمینی و ملموس..

و من این روزا دارم امیخته این دو تا رو تجربه میکنم!

دارم یاد میگیرم از بی رحمی هام کم کنم..قلبمو صاف کنم از همه چیز و همه کس..

ادا در نیارم و حساس نباشم..

تصور همچین دنیایی هم جذابه واسم..

پذیرفتن غیر و لاغیر..

و آغوش تمام روزهای کنون..

مدام یا تو اینده غوطه ورم یا گذشته..

و یادم رفته یه اکنونی هم هست ک تا بجنبیم میشه قبل..

دلم میخواد این سنی ک توشم پر تغییرات تدریجی قشنگ باشه..

پر گذشتن از دیروز ها باشه !

منِ امروزم رو مدیون گذشتم بدونم اما تو گذشته هم غرق نشم..

من تجربه یه دنیای جدید و میخوام..

شاید حرفای الانم جوگیری باشه اما تصورشم قشنگه برام..

دلاشفت این روزا همون مجهول الحال دیروزه

شایدم کاکتوس..

همه این اسما خودم بودم و هنوزم هستم..همون قدر سریع گذش و به چشم خودم دیدم و هربار تجربه پستی و بلندی متفاوت..

روزای جدیدی هم تو راهه..

و الان من اون موقع رو میسازه..

#چالش هفته های تغییر(شمام دوس داشتین شروع کنید )

این پسرک موفر فر •_• محمد زارع

واسه این پسرکِ مو فر فر دوست داشتنی جای یک عدد خواهری خوشحالم

ولی امیدوارم هیج وقت دیگ با چاقو نره تو دل دیده شدن..

دوم شدن حقت بود:)💛💛💛

ولی دوست داشتم اول پارسا خایف شه ک خب نشد:(

#ترشحات یک مغزِ الکی سرخوش سر این مسابقه😁

:همینک منو این مسابقه دور کرد از دغدغه های روزمرگی زندگیم حتی مدت کوتاه ک پاش بودم ممنونم..