اواخرِ آبان من

رهایی! عجب واژه نابی ..

کلاف ذهنم کم کم داره باز میشه

آدما زندگیم میرن و میان و من؟ دیگ سعی میکنم گذشته نادیده بگیرم

سعی میکنم عاقل شم، خیلی غرق آینده نشم

مسخرسا ولی دلم نمیخواد الانم حتی تموم بشه  همین دورانی ک شده دوران سن جوانی و دانشجویی! 

سنی که اولش دلم میخواست همههه چیو تجربه کنم همه چیزُ:)

از درس و دانشگاه کانون های علمی و حاشیه ای و همه چیووووو حتی عشقو!

الان همشو اندکی تجربه کردم و حسم نه میخوادشون نه نمیخوادشون

ریاضت ، حس عجیب و خالصیه 

این چن وقت میخوام با خودم حملش کنم.. حتی اگ کمرمو بکشونه سخته

گذشتن از خیلی چیزا واسه رسیدن بهش میشه یعنی؟ :))))

درسو میخوام اونقدری ک بفهمم اشتباهه من ممکنه موجب خدشه حال ی آدم شه جدی بگیرم

دل بستن نمیخوام مگ از همه چی مطمئن شم همه چی یعنی همه چی یعنی صاف و خالص بدون شک اگرم نیست بمونه بعد

و کانون علمی و شورا صنفی؟ در اعتدال میخوامشون نه جوری ک منو درگیر خودش کنه

بمونه ب یادگار از روزای اخر ابان ،  مهمترین روزای زندگیم

#کامنت ها حرفاتون چشم میزنیم با هم ی کوچولو درگیرم حل شه میام☺