راحت حرف بزنیم یکم..

یه سایت هست مخصوص کنکوریا!

میرم مرورش میکنم..

یه نوع مرضِ بی درمانه شاید.. :|

مرور میشه واسم تمام خاطرات 4 سال دبیرستان و حتی قبل تر ها

اونجایی که ذوق کرده بودم ک معدلم شده بالای19.70

بعد یادم میفته نهایی ها چه ذوقی کردن خانوادم..

یادم میفته روزایی ک از نهایی ها ک میومدم میشستم اهنگ میزاشتم و سیب زمینی سرخ کرده میخوردم و کیف میکردم و افتخاز میکردم به خودم..

تابستان سال پیش سال بدی بود .

چه قدر گریه کردم..

و چه بد گذشت..

و الان ک اومدم دانشگاه فک میکنم اون دختر سابق کجاس؟

چرا دغدغش دیگ مثل سابق فقط درس نیس؟!

چرا محو تنهاییاش شده و هنذفری بگوش گوشه تخت خوابگاهشه؟

چرا باید برنجه از حرفای بقیه؟ چرا یه تیک از ذهنش تعلق گرفته به یه حسی ک نمیدونه تهش چیه؟

چرا شکسته شده؟

کاش بتونم جم و جور کنم خودمو..

کاش بتونم بخندم به این زودی به الانم..

و کاش باز بود یه حرفی از یه کسی کِ.. 

و کل انرژی من تامین میشد! مثل هربار.. 

میتونم جم و جور کنم خودمو.. من همونم..قوی و پرانرژی..

و مغرور بی عشق شاید! 

این تیک اخر بیشتر از قبل محوم کرده..

میم ازم پرسید عاشق شدی نه؟

گفتم اولش نه.. 

ولی ته دلم.. میخاس بگ تا حدی اره

انگار ک از چشمام خوند گف اره شدی! اوضاعت مثل خودمه..

و من هیچ جوابی نداشتم.. ولی قبل خواب کلی گریه کردم ک چرا سرکش نمیکنم این حس رو؟ مطمینم اطرافیان فک میکنن من مغرور بی حسم..

و هیچ کس نمیچرخه تو ذهنش ک اره اینم دل بست! 

#مربوط به ش